Toch ook maar
weer vroeg opgestaan, want we moeten nog het een en ander doen voor we kunnen
vertrekken. Frans wast de stof van de
ramen, zodat we weer wat kunnen zien en ik bereid intussen het avondeten weer
voor in de dreampot. (Dit is de
officiele naam voor de ‘hooikist’ die we gekocht hebben voor onze camping
trips).
Verder is het een
weinig opzienbarende dag. Na ons vertrek
om kwart over tien rijden we naar Georgetown, alwaar we om half 1
arriveren en onze lunch gebruiken. Er is
een dump station vlakbij, dus ook dat
karwei kan weer geklaard worden.
De weg begint
vanaf Croydon ook duidelijk te veranderen. We zien geen levende kangoeroes meer, wel nog
enkele dode langs de weg, maar ook dat houdt op. Ook de roofvogels verdwijnen langzaam uit het
beeld. Er is in dit gedeelte van
Queensland ook heel veel schade aan de wegen door de overstromingen, die
duidelijk heftiger zijn geweest dan in voorgaande jaren. Je ziet ook de verwoesting van het water in
de kreek- en rivierbeddingen, waar duidelijk veel ontwortelde bomen zijn
meegekomen.
Het is een stuk
lastiger rijden, door de beschadigingen aan het wegdek, maar ook hier komt wel
weer een eind aan.
En ook omdat dit
de voornaamste doorgangsweg is van Cairns aan de oostkust tot Broome aan de
westkust zien we aanhoudelijk road trains.
De een na de ander komt voorbijdenderen.
Gelukkig is het grootste deel van de weg tweebaans dus hebben we er niet
al te veel last van.
Na een korte
rustpauze bij Mt. Surprise voor ons kopje koffie, rijden we door
naar rust stop #238 – Forty Mile Scrub National Park, waar we om 4 uur
aankomen. Inmiddels zijn de
schapewolkjes die kort na Georgetown begonnen dichtgetrokken tot een
zwaar wolkendek en is het gaan miezeren.
Dag zon, we gaan je weer missen.
No comments:
Post a Comment