Nou, dit was weer
een dag met verrassingen! Eerst vergaten
we de geocache te zoeken en waren al op weg, dus terugkeren daar hadden we geen
zin in.
Daarna de lange
rit naar Mackay. Althans, dat was het
plan. Het is een beetje saai stuk weg, want er
zijn hoofdzakelijk suikerriet plantages aan beide zijden van de weg voor
kilometers lang en die benemen je het uitzicht op de heuvels, die zich
inmiddels ook langzamerhand terugtrekken naar het binnenland, weg van de
kustlijn.
Het is erg
bewolkt en er zijn niet veel rustplaatsen langs de weg, dus stoppen we zomaar
op een plekje aan de snelweg voor koffie (S19 23.473, E146 57.831). Hetzelfde geldt voor de lunch (S20 2.761,
E148 13.77), alhoewel dit een picnicplaats is, maar die staat niet in ons boek.
Omdat we nog een
heel eind moeten rijden maken we kort na de lunch weer aanstalten en dan........
op ongeveer 25km van Proserpine hebben we opnieuw een lekke band!
Het is dezelfde
band die we hebben laten repareren in Normanton. We waren er toen al niet happy mee dat de man
zei dat de band niet vernieuwd hoefde te worden en nu zitten we met de gebakken
peren! We staan ook nog eens op een
vreselijk ongelukkige plaats, aan de drukke snelweg op een heel schuin naar
beneden aflopende berm.
Ik zet de
gevarendriehoek uit en Frans start met het werk, maar heeft alweer niet veel
succes. Deze keer echter stopt er
vrijwel meteen een aardige kerel en die komt een handje helpen. Frans rijdt de wagen verder de berm in op
zijn advies en ze gaan samen aan de slag, maar het is geen akkefietje, want na
alle regen is de grond zacht en modderig en ze krijgen de krik er bijna niet
onder. Gelukkig heeft hij zelf ook een
krik en zetten ze er beiden onder met een paar blokken hout als basis op de
grond. Bijna gaat het nog mis, als er
een grote vrachtwagen voorbij komt als net de camper op twee krikken staat en
de man de wielbouten aan het losdraaien is.
Door de rukwind van de vrachtwagen kantelt de camper en schiet van de
krikken af. Gelukkig zat het wiel nog
vast met 1 bout, anders had het slechter af kunnen lopen. Enfin, de krikken er opnieuw onder en ja
hoor, eindelijk lukt het om de band te wisselen. We zijn de man ontzettend dankbaar voor zijn
hulp. Hij wil van geen betaling weten en
gaat weer op weg als hij er zeker van is dat we zonder problemen de berm uit
kunnen komen.
Wat later zijn we
in Proserpine waar we horen dat de band niet gerepareerd kan worden. We hebben dus een nieuwe nodig en die moet
opgezonden worden, dus daar moeten we tot woensdag op wachten. Die man in Normanton heeft hier dus nog niet
het laatste over gehoord. Levensgevaarlijk
eigenlijk, om ons met een kapotte buitenband zulke afstanden te laten
rijden. En zo jammer was, dat we al een
nieuwe band hadden en die weer hebben teruggebracht......... Nou ja, Murphy’s Law!
Uiteindelijk zijn
we naar Cannonvale gereden (Gerben’s old
stomping ground) in de hoop een plaatsje te kunnen boeken bij de camping
waar wij wel vaker kwamen toen Gerben er nog woonde. Nu, die was er wel, maar ontzettend
gemoderniseerd en de prijs was er naar.
Niet dus! We hebben een plekje
gevonden langs de snelweg, niet al te ver van Proserpine (S20 22.197, E148
33.812) en morgen zien we wel weer verder.
No comments:
Post a Comment