Na weer een
ontzettend koude nacht (ja echt, je ziet ’s-morgens je adem weer in wolkjes
verschijnen), maar met een prettig zonnetje vertrekken we weer om half negen,
nadat Frans nog wat foto’s genomen heeft van de omgeving, incluis de helicopter
die opstijgt van achter hotel Middleton.
Men verzamelt hier de koeien niet altijd te paard, maar vaak worden die
grote afstanden per helicopter afgelegd.
 |
| plaats van overnachting |
 |
| Middleton pub |
 |
| aan het werk met de helicopter |
De weg is nog steeds hetzelfde, erg afwisselend, maar ook vooral eenzaam en bestaat nog steeds uit slechts 1 rijbaan, die we moeten delen met het tegemoetkomende verkeer. Dat wil dus zeggen, ieder rijdt half op de weg en half ernaast. Gelukkig dat de regentijd voorbij is en alles weer is opgedroogd. Lijkt me niet zo prettig om in de modder vast te komen zitten......
Na 51km gereden
te hebben komen we bij een mooie uitkijkplaats: Cawnpore Lookout. Hier
stoppen we even om wat foto’s te maken en het was eigenlijk de bedoeling om er
meteen even een kopje koffie te drinken in het zonnetje. Achter de ramen in de auto is het namelijk
erg aangenaam, maar......... eenmaal buiten rennen we snel weer terug naar de
auto, want mensen, wat is het koud buiten.
Er staat een behoorlijke wind op deze hoogte en die snijdt door alles
heen.
 |
| de weg nog te gaan |
 |
| Cawnpore lookout |
 |
| daar in de verte beneden staat de camper |
 |
| een meso, oftewel jump-up |
 |
| de weg die we gekomen zijn |
Om 10 uur stoppen
we even verder langs de weg voor koffie en rijden daarna weer verder tot Boulia. In dat plaatsje tanken we, doen de nodige
boodschappen (die hier in de outback bijna 2x zo duur zijn als thuis!) en eten
onze lunch. We zijn dan ongeveer 350km
van Winton en moeten nog minstens zoveel naar Mt. Isa.
 |
| op weg naar Mt Isa |
 |
| nog een eindje verder.... |
Om bijna half
vier komen we aan in Dajarra (#408 Dajarra Campground, S21 41 46, E139
30 48), alwaar we stoppen voor de nacht.
We voelden ons
tijdens deze rit echt helemaal in de outback.
De omgeving is nog steeds die van ruige schoonheid. Geregeld zien we kangoeroes en ook veel vee
langs en op de weg. De velden waar het
vee graast zijn namelijk niet afgebakend langs de weg en het kan dus vrij
oversteken, dus het is opletten. Een
goede reden om alleen overdag bij goed licht te rijden. Van tijd tot tijd kom je ook bij de
afscheiding van de verschillende stations
en rijd je over een metalen rooster (grid)
in de weg. Dat voorkomt dat het vee bij
de buren gaat grazen, want de koeien kunnen namelijk niet over zo’n rooster
lopen.
 |
| dit zijn borden die je zo onderweg tegenkomt |
 |
| pas op het vee, er is geen afscheiding langs de weg |
 |
| dezelfde betekenis, maar heeft geen woorden nodig! |
Jammer, dat er
morgen een eind gaat komen aan deze mooie rit.
We hebben dan ruim 600km gereden op een van de rustigste en achteraf
gelegen wegen die berijdbaar zijn met een gewone wagen. Als we een 4WD hadden gehad, dan waren we van
Boulia naar Alice Springs gereden, maar met deze camper wagen we
het maar niet. Je weet niet hoe de
toestand is op een onverharde weg.
Jammer, maar och, wie weet.......
Vandaag kreeg ik
ook een telefoontje van mijn buurman. De
post die ik door zou laten (en waarvoor je dus goed betaalt bij het
postkantoor!) komt nog steeds op mijn adres.
Het is maar goed dat hij de sleutel heeft en een oogje in het zeil
houdt.
No comments:
Post a Comment