Maandag 2 juli 2012

Na weer een ontzettend koude nacht (ja echt, je ziet ’s-morgens je adem weer in wolkjes verschijnen), maar met een prettig zonnetje vertrekken we weer om half negen, nadat Frans nog wat foto’s genomen heeft van de omgeving, incluis de helicopter die opstijgt van achter hotel Middleton.  Men verzamelt hier de koeien niet altijd te paard, maar vaak worden die grote afstanden per helicopter afgelegd.

plaats van overnachting

Middleton pub

aan het werk met de helicopter

De weg is nog steeds hetzelfde, erg afwisselend, maar ook vooral eenzaam en bestaat nog steeds uit slechts 1 rijbaan, die we moeten delen met het tegemoetkomende verkeer. Dat wil dus zeggen, ieder rijdt half op de weg en half ernaast. Gelukkig dat de regentijd voorbij is en alles weer is opgedroogd. Lijkt me niet zo prettig om in de modder vast te komen zitten......

Na 51km gereden te hebben komen we bij een mooie uitkijkplaats: Cawnpore Lookout.  Hier stoppen we even om wat foto’s te maken en het was eigenlijk de bedoeling om er meteen even een kopje koffie te drinken in het zonnetje.  Achter de ramen in de auto is het namelijk erg aangenaam, maar......... eenmaal buiten rennen we snel weer terug naar de auto, want mensen, wat is het koud buiten.  Er staat een behoorlijke wind op deze hoogte en die snijdt door alles heen.

de weg nog te gaan

Cawnpore lookout

daar in de verte beneden staat de camper 

een meso, oftewel jump-up

de weg die we gekomen zijn

Om 10 uur stoppen we even verder langs de weg voor koffie en rijden daarna weer verder tot Boulia.  In dat plaatsje tanken we, doen de nodige boodschappen (die hier in de outback bijna 2x zo duur zijn als thuis!) en eten onze lunch.  We zijn dan ongeveer 350km van Winton en moeten nog minstens zoveel naar Mt. Isa.

op weg naar Mt Isa

nog een eindje verder....

Om bijna half vier komen we aan in Dajarra (#408 Dajarra Campground, S21 41 46, E139 30 48), alwaar we stoppen voor de nacht. 

We voelden ons tijdens deze rit echt helemaal in de outback.  De omgeving is nog steeds die van ruige schoonheid.  Geregeld zien we kangoeroes en ook veel vee langs en op de weg.  De velden waar het vee graast zijn namelijk niet afgebakend langs de weg en het kan dus vrij oversteken, dus het is opletten.  Een goede reden om alleen overdag bij goed licht te rijden.  Van tijd tot tijd kom je ook bij de afscheiding van de verschillende stations en rijd je over een metalen rooster (grid) in de weg.  Dat voorkomt dat het vee bij de buren gaat grazen, want de koeien kunnen namelijk niet over zo’n rooster lopen.

dit zijn borden die je zo onderweg tegenkomt

pas op het vee, er is geen afscheiding langs de weg

dezelfde betekenis, maar heeft geen woorden nodig!

Jammer, dat er morgen een eind gaat komen aan deze mooie rit.  We hebben dan ruim 600km gereden op een van de rustigste en achteraf gelegen wegen die berijdbaar zijn met een gewone wagen.  Als we een 4WD hadden gehad, dan waren we van Boulia naar Alice Springs gereden, maar met deze camper wagen we het maar niet.  Je weet niet hoe de toestand is op een onverharde weg.  Jammer, maar och, wie weet.......

Vandaag kreeg ik ook een telefoontje van mijn buurman.  De post die ik door zou laten (en waarvoor je dus goed betaalt bij het postkantoor!) komt nog steeds op mijn adres.  Het is maar goed dat hij de sleutel heeft en een oogje in het zeil houdt.