We zijn niet zo
heel er vroeg opgestaan en hebben rustig aan ontbeten en ons boeltje weer
reisvaardig gemaakt. Terwijl Frans water
opvulde sprak ik met een Nederlands meisje dat met drie Duitse jongens aan het
rondtrekken is. Daarna zijn we
doorgereden naar Cardwell waar we wilden stoppen om wat rond te
kijken. Het ligt aan de oceaan, bij Hinchinbrook
Island en heeft veel te lijden gehad van cycloon Yasi vorig jaar. Je zag nu niet veel van het eiland, want het is
nog steeds bewolkt en erg heiig.
Er stond een
prachtig metalen sculpture van een
boom, maar die was blijkbaar door de storm doormidden geknakt. Meteen ook nog
maar even een mooi vogeltje gekiekt.
We zijn even de
pier op gelopen en daarna even binnengewipt bij het informatiecentrum. Die hadden een heel mooie display en uitleg
over de regenwouden en de direkte omgeving van Cardwell.
Na de lunch en een rustig uurtje trokken we weer verder. Dit stuk van de Bruce Highway was weer erg mooi, maar doordat het door de heuvels gaat is het een moeilijk stuk voor de trucks. We zagen dan ook behoorlijk wat werk aan de weg om dit (helaas voor de toerist) beter begaanbaar te maken door de weg af te vlakken. We hebben dit de laatste jaren al op veel plaatsen zien gebeuren en het neemt helaas het mooie weg van de zo pittoreske omgeving. Maar ja, snelweg is snelweg.....
Vrij laat in de
middag kwamen we aan bij onze standplaats voor de nacht: Balgal Beach (#34 – S19 00 37, E146 24 18). Er waren niet veel plaatsen beschikbaar, maar
we konden nog net een plekje vinden tussen twee andere kampeerders. Het weer was nog steeds niet erg prettig,
maar toch nog mooi genoeg voor een standwandeling:
We zijn hier
zondag ook nog gebleven. ’s-Nachts had
het geregend en het was geen prettig weer meer om buiten te zitten, dus hebben
we ons binnen maar wat vermaakt met puzzelen, lezen en spelletjes. Frans begon
zich uiteindelijk te vervelen, dus hebben we het besluit genomen om maar wat
sneller door te reizen naar huis, want zo is er niet zo erg veel plezier meer
aan.
Ik heb nog een
puzzel opgelost voor een geocache, maar tegen de tijd dat ik de coordinaten had
was het te donker en de volgende dag zijn we het vergeten te zoeken.
Ondanks dat ik
erg moe was kon ik niet slapen.
Gewoonlijk verwacht je dat het geluid van de curlews en het rustgevende
geluid van de golfslag je wel doet indutten, maar dat was niet het geval. Gelukkig woont een van mijn scrabble
vriendinnen aan de andere kant van de wereld en heb ik mezelf lekker bezig
kunnen houden tot Klaas Vaak eindelijk kwam. J
No comments:
Post a Comment