Vandaag eigenlijk
weinig interessants te vertellen, maar desondanks hebben we genoten van de
mooie rit. We vertrokken om half 9 met
regen en die heeft ons nagenoeg tot Longreach achtervolgd, met een pauze
toen we in Barcaldine waren. We
stopten in Alpha om te tanken en later in Jericho om olie te
kopen voor de stuurbekrachtiging, want die hadden ze niet waar we tankten. Daar hebben we meteen ook maar onze morning tea genuttigd. Met lunchtijd
stopten we in Barcaldine en omdat het droog was hebben we gelijk maar
even een beetje rond gewandeld en het een en ander bekeken. Hier staat ook de, voor Australiers bekende, Tree of Knowledge.
(Meer foto’s heb
ik momenteel niet, want die van mij heb ik allemaal genomen met mijn mobieltje
en die kan ik nog niet overzetten op de laptop.)
Na de wandeling
en enkele foto’s ging de rit verder richting Longreach. Het eerste gedeelte vanaf Bogantungan
was lastig rijden. De weg had erg veel
geleden en er waren ook veel werkzaamheden die stil lagen vanwege de regen,
maar die het rijden dubbel vermoeilijkten, omdat op sommige plekken geen berm
was, maar een scherpe rand en diep gat, zodat je niet uit kon wijken waar het
nodig was. Dat gaf vaak peniebele situaties
als er een lange road train aan kwam
rijden of ‘oversize’ vervoer.
Gelukkig werd dat na Jericho beter en hadden we een redelijk en breder
wegdek, al zaten er hier en daar wel wat potholes. Soms knepen we echter de tenen toch wel bij
elkaar als je van die ongelooflijke stunts zag uithalen door andere
bestuurders. Dit is een gedeelte van
Queensland waar lange road trains rijden van wel 53m lang. Dan zie je niet alleen een wagen met caravan
zo’n road train inhalen, maar een andere wagen vlak erachter, die dus niet ziet
of die wagen voor hem wel ruimte genoeg laat als er tegemoetkomend verkeer
is. En dan een wagen met caravan, in de
regen, op een weg met potholes een road train inhalen die toch al 85 a 90km per
uur gaat......... Suicidal! We bleven na een tijdje dan ook maar op grote
afstand achter de voorgaande trucks rijden, want als er een botsing is kun je
niet eens uit de weg.
Enfin, buiten dat
en de regen was het toch een prachtige rit.
Dit is het mooie gedeelte van Australia, althans voor ons. Het is uitgestrekt en er is steeds wisselende
vegetatie. Regelmatig zie je (en dat is
tijdens perioden van droogte wel anders) kangoeroes door het hoge gras hoppen
of voor je de weg oversteken.
Donkergrijze regenwolken, die zich vergaren aan de horizon en een
zonnetje dat zijn best doet om door versleten plekjes van het wolkendek te
schijnen. Wondermooi en zo heerlijk
rustig, want het is natuurlijk bij lange na niet te vergelijken met het verkeer
in Zuid-Oost Queensland, en met name rondom Brisbane.
Om kwart voor
drie kwamen we aan in Longreach, alwaar we snel een plaatsje gezocht
hebben voor overnachting. We staan op #353 – Longreach Waterhole – S23 24 33, E144
13 46. Zoals de naam doet vermoeden
staan we aan een rivier, de Thompson River.
Morgen hopen we een bezoek te brengen aan de Stockman’s Hall of Fame en
Qantas (de vliegtuigmaatschappij die in deze regio opgericht is) en wie weet
wat we nog meer vinden.
Eindelijk hebben
we ook weer coverage voor de mobieltjes, dus heb ik het eea aan emails kunnen
lezen en verzenden en kontakt gehad met Gerben, die ons overigens volgt op Latitude.
 |
| Ikke, aan het internetten op m'n mobieltje, nog net voor het slapen gaan... |
Zo, dat was het
weer voor vandaag. Morgen weer een
update en hopelijk krijg ik de kans om dit blog eindelijk te uploaden.
No comments:
Post a Comment