31 augustus 2010

Waar begin ik met mijn verhaal over vandaag. Dit was niet slechts een dag met een gouden randje, het was een gouden dag! Maar goed, laat ik beginnen bij het begin: Om half 8 staan we klaar aan de ingang van het caravan park en arriveert de shuttle bus. We zijn de eersten die opgehaald worden, dus de verdere rit is vooral sightseeing door de straten van Hervey Bay, totdat iedereen er is en we naar de haven rijden. Het weer, eerst zonnig, wordt er wisselvallig en vrij bewolkt. We houden ons hart vast, daar er vandaag buien voorspeld worden. We zien wel. Daar valt toch niet veel aan te veranderen.

Bij aankomst aan de haven ligt de boot al op ons te wachten en, eenmaal aan boord, kan ieder zichzelf meteen voorzien van een kopje koffie met wat lekkers erbij.

Al snel vertrekken we en voordat we goed en wel het diepere water van de baai bereikt hebben zien we onze eerste walvissen.

 Het is toch weer een hele belevenis, al hebben we dit al eens meegemaakt. Ook de zon laat zich af en toe weer even zien, dus het lijkt erop dat het best nog een aardige dag kan worden.

En wat voor een dag! Vanaf deze eerste walvissen blijven we ze volgen (of zij ons...).

Bijna geen ogenblik zijn we meer alleen. Ze zwemmen in paren of soms wel met een stuk of vijf bij elkaar. Zitten elkaar achterna, rollen om, maken duikelingen of slaan met hun vinnen op het water.

Wat een machtig gezicht.

De boot mag officieel niet dichter bij dan op 20m afstand, maar wat weerhoudt een walvis ervan om wel dichterbij te komen? Inderdaad, niets! Dus hebben we heel wat opnamen vlak bij de boot. Het moet gezegd worden, deze operatie doet niets ten kwade aan de walvissen. Er zijn veel toerboten, maar wij zien geen enkele andere in onze omgeving.

De kapitein speurt naar de walvissen, maar achtervolgt ze niet, noch snijdt hij hun de weg af. Als hij ze ziet zwemmen probeert hij slechts langszij te komen en met hen mee te varen. Zo krijg je ze dus toch heel duidelijk te zien.

En als je dan enkele heel nieuwsgierige walvissen op de boot af ziet komen en ze gaan langszij en steken hun kop uit het water alsof ze je goedendag komen zeggen, dan kan je dag niet meer stuk!

Het is een onbeschrijfelijk gevoel dat je niet in woorden kunt vatten.

Ze rollen op hun rug met hun witte buik naar boven en glijden zo onder de boot door naar de andere kant, waar ze weer hun kop boven water steken en af en toe een pluim lucht uitstoten.

 

Ongelooflijk. Dit spektakel gaat door tot zelfs tijdens de lunch. We zijn dan al enkele uren vermaakt door hen.

De lunch mag er trouwens ook wezen.

Heerlijke salades, koude kip en ham en een assortiment vers fruit na. Genieten dus. Ook het weer is een stuk verbeterd. De zon schijnt volop en het is heerlijk op het water.

Na de lunch zien we ook nog dolfijnen, alhoewel we die ook al eerder in de ochtend hadden gezien. Doch, deze twee spelen met de walvissen, die hen achterna zitten.

Wat een spektakel. Onder de boot door, achter de boot langs, voor de boot langs, op en neer. Ze krijgen er geen genoeg van en het is een waar mirakel om twee zulke diersoorten met elkaar te zien spelen.

Frans en ik hebben veel foto’s gemaakt, maar op een gegeven moment wil je gewoon kijken en genieten. We hebben dus niet alle capriolen vastgelegd, maar dat mag niet hinderen. Trouwens, de hele tocht is op beeld vastgelegd en aan het eind konden we een DVD kopen, zodat we thuis nog eens op ons gemak na kunnen genieten.

Dat eind van de tocht kwam dan ook veel te snel. Om 1 uur moest de terugtocht worden aangevangen om om half 3 weer terug in de haven te zijn, dus een dik 1-1/2 uur terug varen.

Je bent dan nog niet eens helemaal op de open zee geweest, want de baai is enorm groot en wordt beschermd door het grote zand eiland, Fraser Island. Vandaar ook dat dit de beste plaats is om deze walvissen (de Humpback Whales – ik weet zo gauw niet de naam in het Nederlands) te zien. Ze rusten hier uit en spelen wat op hun grote tocht van het zuiden, dichtbij de zuidpool, naar het noorden, bij Cairns.

In het zuiden eten ze voor het laatst (ze voeden zich daar met kril) voordat ze vertrekken naar het warme noorden waar de kleintjes geboren worden. Op de terugweg leggen de moeders met de baby’s ook vaak aan in de baai, om uit te rusten en daarna hun tocht weer te vervolgen. De terugtocht met de baby’s wordt echter wat later in het seizoen aangevangen. Ik geloof zo ongeveer in oktober.

Enfin, dit mag dan een korte vakantie zijn waarvan ik dacht dat er niet veel opzienbarends te vertellen zou zijn, maar ik had dus geen rekening gehouden met onze onverwachte plannen! Wij zorgen zelf wel voor onze verrassingen!

Verder is er niet zoveel mee te delen. We waren weer in de haven voor we het wisten en ook de bus zette ons weer in een ommezien af op de plaats van bestemming. We hebben nog even boodschappen gedaan, wat geluierd buiten in het late namiddag zonnetje en hebben alle foto’s bekeken die we hebben genomen. Verder heb ik uiteraard aan dit verslag gewerkt en vanavond wordt het weer uitrusten bij het vervolg van ‘De Tudors’, want we hebben nog heel wat afleveringen te gaan... Ik zei het al eerder: een gouden dag!

English version

Where do I start with today’s posting? This wasn’t just a day with a golden lining, it was a golden day! Let me tell you about it: At half past 7 we’re ready and waiting for the shuttle bus to pick us up. We’re the first ones on the bus, so before we have collected everybody we’ve done our share of sightseeing in Harvey Bay, after which we head towards the harbour. The weather, sunny at first, changes quickly from cloudy to overcast. We’re a bit weary, because the forecast is for showers. Well, let’s just wait and see. Nothing much we can change anyway.

On arrival the boat is waiting and when on board we’re invited to get ourselves a nice morning tea. Shortly after we leave and we have hardly cleared the shallows or we see our first whales. Again we marvel at the sight, even though we’ve seen them before. Even the sun shows again on and off and it seems we could be in for a fine day after all.

And what a day it is! From then on we keep following the whales (or they us…). Not for a moment we’re without their company. They swim in pairs or even in pods of five. They chase each other, roll over, jump up out of the water or wave their pectoral fins in the air and slap them on the surface of the water. What a sight for sore eyes!

Officially no boat is allowed closer than 20m to the whales, but what keeps a whale from coming closer by? Indeed, nothing! So, we have lots of exposures of them close to the boat. Still, the whole operation of whale watching doesn’t do them any harm. There are many tour boats, but we don’t see any of them near us.

The captain searches for the whales, but does not chase them, nor does he cut them off. When he sees them he tries to stay alongside and keep up with them. It’s the best way for us to view them anyway.

Oh, and when a few of those trusting, curious whales close in on the boat and stay alongside, poking their heads out of the water as to say ‘hello’, that makes your day! Words can’t describe what you feel at a moment like that.

They roll over, showing their white bellies, and glide underneath the boat to the other side where the poke their heads out of the water again and release a plume of air. It’s unbelievable. This spectacle lasts even through lunch. By then we have had hours of entertainment.

Lunch isn’t bad either: scrumptious salads, cold chicken and ham and an assortment of fresh fruit for desert. It can’t get any better than that. Also, the day has turned out fine by then. The sun is shining and it’s beautiful on the water.

After lunch the dolphins which we had seen earlier in the morning, are back as well. However, now two of them play with the whales who give chase. What a spectacle. They dive and chase underneath the boat, behind it and under the bow, again and again. They can’t get enough and it’s a real miracle to see two such different species playing with each other.

Frank and I have taken numerous pictures, but after a while we had enough and wanted to just watch and enjoy. So we haven’t recorded all of their cajoling, but does it matter? Anyway, the whole tour has been recorded by staff on the boat and at the end we were able to by a DVD, so we’ll be able to enjoy the whole trip again at ease when we’re home again.

The end of the trip came far too soon. At 1pm we had to head back to be in the harbour again by 3:30, so we still had 1-1/2 hour to go.

On a tour like this you don’t even go out into the open waters. The bay is enormous and protected by the big sand island, Fraser Island. This is one of the reasons why this is the best place to see the Humpback Whales. They come into the bay to have a rest and a play on their big trip from the south, near Antarctica, to the north, near Cairns.

In the south they eat for the last time (they feed on krill) before they start their trek to the warm northerly waters where the babies will be born. On the way back the mothers and babies return to the bay for a rest before they make their way back all the way to the south again. The return trip with the babies happens a bit later in the season. We don’t see them at the present.

Well, this may be that short holiday of which I didn’t expect a lot of excitement, however, I had not reckoned with our unexpected change of plans! We create our own surprises!

And that’s about it for today. We arrived in the harbour before we knew it and the bus dropped us off at the caravan park in no time. We did some groceries shopping and sat outside in the afternoon sun going through all the pictures we had taken during the day. Of course I prepared this posting and tonight we’re going to relax with a further instalment of ‘The Tudors’. We’ve got plenty to go… And as I said before: it was a golden day!