9 september 2010

We zijn weer vroeg wakker en worden begroet door de butcherbirds, die al in volop in aktie zijn. Na douche, ontbijt en een paar stukjes wasgoed weggewerkt te hebben zijn we klaar. Precies om 8u staat Don klaar en gaat ons voor naar zijn museum, dat als prive museum zijn weerga niet kent, geloof ik. Wij zijn met een ietwat grotere groep vandaag, want drie echtparen van de nieuwkomers hebben zich ook bij ons aangesloten, evenals Wendy, Judy en Darryl. Nog nooit heb ik zo’n persoonlijke rondleiding in een museum ervaren. Wat fantastisch. Er is een heleboel lokale geschiedenis, maar ook algemene en Don vertelt ons er alles over. Ik zal een apart label aan maken voor dit museum net zoals voor het verhaal over de andere homestead en noem het: The Meadowbank Museum.

Opnieuw zijn we de hele ochtend zoet. Er is zo veel om in je op te nemen. Ik wilde maar dat de geschiedenislessen op school net zo interessant waren geweest, dan zou ik nooit zo’n slechte punten hebben gehaald. Maar goed, het werd tijd om op te stappen en dus zijn we na een kopje koffie maar eens in gaan pakken. De nieuw gearriveerden, waarmee we verder eigenlijk niet veel opgetrokken hebben, vertrokken voor ons met slechts een armzwaai, maar de overigen kwamen zelf naar ons toe om ons goedendag te zeggen en uit te zwaaien, gepaard gaande met een omhelzing en met een ‘hopelijk zien we elkaar nog eens terug’. Daarna vertrokken we echt en we zijn er zeker van dat we hier nog eens terug zullen komen en dan misschien wel voor een week, maar ik twijfel of we weer zo’n gezellige groep kampeerders tegen zullen komen. We kunnen er alleen maar op hopen.

Dan is het intussen al lang 11 uur geweest en we moeten nog terug naar Roma, want we hoorden dat we de winkel waar we eerst naar toe hadden gewild gemist hebben. Er waren twee dezelfde winkels en die met het briefje van “we zijn deze week gesloten” is al 4 jaar dicht! Deze keer vinden we het zonder problemen en mensenlief het is zowat ook een museum. Stadslui zouden haast jaloers worden op de bewoners van Roma. Ik geloof niet dat er iets is dat ze niet verkopen en we hadden echt een paar uur nodig om door alle gangpaden heen te komen. De ene helft van de winkel is alleen maar bevoorraad met stoffen. Je moest dit kunnen zien. Nou ja, ik heb een foto genomen en die is nog slechts van de helft van een van de gangpaden:

Je zou niet graag willen proberen een rol stof onder uit de stapel te moeten halen…. De tweede helft van de zaak is op zijn zachtst uitgedrukt heel interessant. Uiteindelijk komen we bij de kassa aan (ook voor een groot gedeelte verborgen onder stapels en stapels spullen en bonnetjes) waar ik afreken en je wilt niet graag weten wat me dat kostte. :-)  Het meeste heb ik besteed aan stof met kleine ruitjes, allerlei soorten metalen kralen en ander klein spul voor mijn miniaturen en een paar handige huishoudelijk artikelen. En oh, wat krijg je een honger van dat winkelen. Tijd voor lunch en dan gaan we weer op pad. Deze keer nemen we dat een beetje meer serieus. We rijden in de richting van Glenmorgan voor een korte trip en de belofte van een auto museum. We weten nog niet of we echt wel geinteresseerd zijn in nog meer musea, maar we zullen we zien hoe we daar morgenvroeg over denken.

Tegen het eind van de middag komen we aan en vinden een plaatsje vlak bij het vroegere station (nr 593, S27 14 55, E149 40 34), dat gerestaureerd is en dienst doet als een toeristeninformatie centrum. Behalve de gewone informatie hangen er ook wat regels die vroeger golden voor de onderwijzers. Tjonge, ze wisten niet beter, maar wij zouden het er niet gemakkelijk mee hebben met zulke regels. Ik heb er foto's van genomen, maar de regels zijn dus wel in het Engels.  Ze dateren uit resp. 1879 en 1915 (klik op de plaatjes om ze te vergroten):

We wandelen nog een eindje en komen net aan bij het auto museum als het begint te regenen.  We keren dus maar om en zijn net weer terug bij de campervan als het water met bakken uit de hemel valt. Binnen de kortste keren is de ruimte rondom ons verandered in een modderbad.  Jammergenoeg hebben we het lek niet kunnen vinden en repareren, dus Frans slaapt gedurende de nacht met een emmertje boven zijn bed.  Ook mijn beddegoed is gedeeltelijk doornat geregend, omdat ik te laat was met het sluiten van de ramen.  Nou ja, er zijn erger dingen in de wereld.  Slapen doen we toch wel.

English version

We’re up again bright and early, greeted by the song of the butcherbirds. After a shower, breakfast and some work in the laundry we were ready. At 8am sharp Don is ready to take us on a tour of the museum. What an eye opener that is. We’re with a bigger group than usual, because 3 of the 4 couples that had arrived yesterday have joined us, as well as Wendy, Judy and Darryl. I have never experienced such a personal guided tour through a museum before. It’s just marvellous. There is a lot of local history as well as a large number of general items and Don tells us all about it. As for the story about the other homestead I will have captioned pictures under another label: The Meadowbank Museum.

Again it takes us nearly all morning to look at everything and there is so much to be taken in. I wish history lessons at school had been this interesting. I would never have nearly failed my exams!!! Anyway, we needed to be on our way so we had morning tea and then started packing up. The newcomers, with whom we hadn’t really acquainted ourselves, left before us with a wave of their arms, but the others came to say goodbye to us and with hugs and a ‘hope to see you again’ we hit the road. We’re sure we will be back one day, probably for a longer stay, but I doubt we’ll ever meet such nice bunch of people again. One can only hope…

By then it’s already past 11am and we still want to go back to Roma, because we heard that we had missed the shop we were after. There were two similar shops and the one with the note to say “we’re closed this week” has been closed for the past 4 years! This time we find it without a problem and oh boy, it’s nearly a museum in itself. City slickers would envy the people of Roma with such a store at hand. I don’t think there is anything they don’t sell, but it took us a good few hours to go through all the isles. One half of the shop was dedicated to fabric alone. You should have seen this. Oh well, this picture will give you an idea. It’s only half of one of the isles.

One wonders what one would do if one would want a roll of fabric all the way at the bottom… The second half of the shop is interesting to say the least. Eventually we reach the check out (snowed under with piles and piles of junk and dockets) where I pay my dues and you don’t want to know what I spent.  Mostly on small checked fabric, metal beads of all sorts, and other small stuff for my miniatures, and a few handy household items. My oh my, how hungry one can get from shopping. Time for lunch, and then we hit the road again. This time in a more serious mood. We are heading for Glenmorgan. A short trip and the promise of a car museum. We don’t know if we are really interested in more museums, but we’ll see how we feel about it tomorrow morning.

Towards the end of the afternoon we arrive in Glenmorgan and find a spot near the Old Railway Station (nr 593, S27 14 55, E149 40 34), which has been restored and now functions as a tourist information centre.  Besides the local information it shows some rules and regulations of the past for teachers amongst others.  You wouldn't want to have been a teacher in those times, although they didn't know any different.  I have taken a few pictures of some of the rules from resp. 1879 and 1915.

We go for a further walk and just get to the car museum when it starts to rain. We turn around and arrive back at the campervan just in time, because it starts pouring down and in no time the area around us is all muddy. Unfortunately we haven't been able to find or repair the leak, so Frank sleeps with a little bucket over his head during the night. My bedding is partially soaked as well, because I was too late closing the windows. Ah well, there are worse things in the world. We have a good sleep anyway.